هنر عکاسی در اکثر زبان‌های جهان «فتوگرافی» نام دارد که ترکیبی از دو کلمه یونانی «فتو» به معنی نور و «گرافی» به معنی ثبت یا نگارش است. در نتیجه فتوگرافی به معنای نگارش کردن با نور است. عکاسی دارای سه جنبه علمی، صنعتی و هنری بوده که به عنوان یک پدیده علمی متولد شد، به شکل یک صنعت گسترش یافت و به عنوان هنر تثبیت گردید. عکاسی توسط یک فرد کشف و تکمیل نشده است، بلکه نتیجه تلاش افراد زیادی در زمینه‌های مختلف و اکتشافات و نوآوری آنان در طول تاریخ است.

اولین تصویر لیتوگرافی نوری در سال 1822 میلادی توسط «ژوزف نیسه فور نیپس» مخترع فرانسوی تولید شد و پس از آن توانست عکسی دائمی از طبیعت به نام «اصطبل و کبوترخانه» را خلق کند. او با همکاری «لوئی داگر» آزمایش‌هایی را روی ترکیبات نقره براساس یافته‌های «یوهان هاینریش شولتز» انجام دادند و «داگر» در سال 1837 توانست روش «داگرئوتایپ» را اختراع کند.

تئوری «عکس رنگی سه رنگ» توسط «جیمز کلرک ماکسول» در سال 1855 پیشنهاد شد. «جورج ایستمن» در سال 1884 میلادی فیلم رول را که فیلمی از جنس پلاستیک آغشته به امولسیون ژلاتینی است را ابداع کرد. «ادوین لند» نوعی دوربین آنالوگ ظهور فیلم فوری موسوم به دوربین «پولاروید» را اختراع نمود که بلافاصله پس از عکسبرداری، نسخه چاپ شده عکس را پرینت می‌کرد.

نخستین دستگاه‌های عکاسی به روش داگرئوتایپ، به درخواست محمد شاه قاجار از کشورهای روسیه و انگلیس به دربار ایران وارد گشت و در پایان آذر سال 1221 خورشیدی نخستین عکسبرداری در ایران انجام گرفت.

عکاسی آنالوگ

از ابتدا عکاسی بر پایه آنالوگ بنا گشت، ولی این صفت بعد از ظهور عکاسی دیجیتال و بخاطر ایجاد وجه تمایز بین آنها، به این نوع عکاسی اضافه گردید. شیشه‌های خیس کلودیونی، شیشه خشکی که انگلیسی‌ها آن را ابداع کردند و بالاخره فیلم ژلاتینی که بوسیله ریچارد مادوکس وارد دنیای عکاسی شدند، از جمله تلاش‌های بشر برای ثبت تصویر بوده است.

عکاسی دیجیتال

عکاسی دیجیتال به فرآیند ثبت تصاویر به وسیله دریافت و ثبت نور برروی سطح حساس به نور «سنسور الکترونیکی» گفته می‌شود. الگوهای نوری بازتاب شده یا ساطع شده از اشیاء بر روی سطح حساس به نور سنسور تأثیر گذاشته و باعث ثبت تصاویر می‌گردد. برخی از ویژگی‌های متمایزکننده عکاسی دیجیتال عبارتند از: آسانی استفاده، سرعت بالای بازدید، کیفیت بهتر و... .

انواع عکاسی

عکاسی معماری:

شاخه‌ای در عکاسی است که در آن از آثار معماری و ساختمان‌ها عکسبرداری می‌شود.
در عکاسی معماری، دو فاکتور زاویه دید و نوع لنز اهمیت زیادی دارد زیرا معمولاً آثار معماری بزرگ بوده و عکاس هم نمی‌تواند به اندازه کافی از آن ها فاصله بگیرد.

عکاسی اجسام بی جان:

شاخه‌ای از هنر عکاسی است که به ثبت تصویر از اشیاء بی‌جان و معمولا ساکن می‌پردازد. عکاسی از اجسام بی‌جان در حقیقت جزو سبک‌های مشکل عکاسی قرار می‌گیرد که عکاسان این سبک باید توانایی نورسنجی دقیق را داشته و از ذوق ترکیب‌بندی بالایی برخوردار باشند. هدف اصلی در این شاخه از عکاسی، بیان ایده و مفهومی خاص، به ساده‌ترین و روشن‌ترین شکل ممکن است.

عکاسی نجومی:

شاخه‌ای از عکاسی که به وسیله تلسکوپ و با روش‌های مختلف از ستاره‌ها و سیارات عکسبرداری می‌کند. زمان نوردهی این عکس‌ها معمولاً از چند دقیقه تا چند ساعت، تفاوت دارد.

عکاسی ورزشی:

شاخه‌ای دیگر از عکاسی که در آن از صحنه‌های ورزشی و ورزشکاران عکسبرداری می‌شود. داشتن لنزهای قدرتمند همچون تله و زوم لازم بوده و همچنین دوربین هم باید قابلیت استفاده پی در پی شاتر را داشته باشد.

عکاسی پرتره:

شاخه‌ای از عکاسی که در آن از چهره انسان عکسبرداری می‌شود. پرتره تنها یک عکس ساده نیست، بلکه نمایانگر افکار، اخلاق و خصوصیات فردی سوژه نیز می‌باشد.

عکاسی از طبیعت:

شاخه‌ای دیگر از عکاسی بوده که گیاهان، جانوران، کوه‌ها یا صخره‌ها به نحوی ثبت شده باشند که در آن هیچ اثر مستقیم یا غیر مستقیمی از حضور انسان دیده نشود. گیاهان پرورش داده شده از سوی انسان، راه‌ها، حیوانات اهلی یا حیوانات وحشی خارج از محیط زیست اصلی خود، هیچ یک نباید در عکس طبیعت حضور داشته باشند.

عکاسی حیات وحش:

شاخه‌ای از عکاسی می‌باشد که در آن از حیوانات و جانوران عکسبرداری می‌گردد. عکاسان حیات وحش، از لنز تله استفاده می‌کنند و در نتیجه احتیاج به سه پایه خواهد داشت.

عکاسی از مناظر:

به عکاسی از جهان پیرامون می‌پردازد. حضور انسان یا عناصر انسانی در این سبک محدودیتی ندارد. برای عکاسی از چشم اندازها، عکاسان معمولاً از لنز واید، سه پایه و بسته ترین دیافراگم برای بدست آوردن بیشترین عمق میدان استفاده خواهند کرد.

عکاسی خبری:

عکسی خبری یا فتوژورنالیسم به عکس‌هایی گفته می شود که پبام و هدف اصلی آنها خبررسانی باشد.

عکاسی شب:

به عکاسی در فضای آزاد در ساعات شب گفته می‌شود. در عکاسی شب معمولاً از دیافراگم‌های بسته و زمان‌های نوردهی طولانی استفاده می‌گردد.

عکاسی ماکرو:

شاخه‌ای از عکاسی می‌باشد که از نمای نزدیک و بطور معمول از سوژه ‌ای کوچک عکسبرداری می کند.

عکاسی صنعتی:

یکی از شاخه‌های عکاسی می‌باشد که به سفارش یک سازمان صنعتی صورت می‌پذیرد و به ثبت فرایندهای تولید، محصولات، سازمان کار، کارکنان و یا تجهیزات سازمانی می‌پردازد.